проволочи́ться

1. (протащиться) прост. правалачы́ся, працягну́цца;

2. (некоторое время за кем-л.) разг., уст. празаляца́цца (да каго), працяга́цца (за кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przewlec się

przewle|c się

зак.

1. прапаўзці; працягнуцца;

2. зацягнуцца; замарудзіцца;

konsultacja się ~kła — кансультацыя зацягнулася

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

правалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачэцца; ‑лачомся, ‑лачацеся, ‑лакуцца; пр. правалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; заг. правалачыся; зак.

Разм.

1. Працягнуцца волакам, не адрываючыся ад паверхні чаго‑н.; правалачыцца. Кабыла рванулася і паімчала аконама па раллі. Яна гэтак тузанулася ўбок, што аконам.. вышмаргнуў адну лагу з стрэмя і бразнуўся вобземлю. Колькі крокаў ён правалокся за кабылай па раллі, пакуль адарваўся. Чорны.

2. Павольна прайсці, праехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

простере́ться книжн.

1. (занять пространство) распасце́рціся; (распространиться) распаўсю́дзіцца; (достичь чего-л.) дасягну́ць; (дойти до чего-л.) дайсці́;

2. (протянуться) працягну́цца; (направиться) накірава́цца; см. простира́ться​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праця́гвацца несов.

1. протя́гиваться, простира́ться;

2. протя́гиваться;

3. дли́ться, продолжа́ться;

4. продева́ться;

1-4 см. працягну́цца 1-3, 5;

5. страд. прота́скиваться; провола́киваться; протя́гиваться; проводи́ться; продлева́ться; продолжа́ться; продева́ться; продёргиваться; см. праця́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацягну́цца, -ягну́ся, -я́гнешся, -я́гнецца; -ягні́ся; зак.

1. Зацягнуць на сабе што-н.; туга завязацца.

З. рэменем.

Пятля зацягнулася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Абвалакаючыся чым-н., пакрыцца цалкам.

Рака зацягнулася тонкім лёдам.

Рана зацягнулася (зажыла, пакрыўшыся скуркай).

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Запаволіцца ў развіцці, працягнуцца да пэўнага часу.

Сход зацягнуўся.

4. Глыбока ўдыхнуць у сябе дым пры курэнні.

5. З цяжкасцю зайсці, дабрацца куды-н. (разм.).

З. дадому.

|| незак. заця́гвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. заця́гванне, -я, н. (да 1—3 знач.) і заця́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (да 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апаяса́ць, апаяшу, апаяшаш, апаяша; зак., каго-што.

1. Надзець на каго‑н. пояс, падперазаць каго‑, што‑н.

2. перан. Працягнуцца вакол чаго‑н., абкружыць, ахапіць сабой што‑н. Праз агнявую заслону, што апаясала аэрадром, здавалася, нельга было прабіцца ні жалезу, ні сталі. Шахавец. Праходзячы ў той дом [маўзалей] бясконцаю чаргою, яго [Ільіча] не стужкай мы жалобнай абвілі, Апаясалі мы яго жывой ракою, Жывы людскі вянок навек яму сплялі. Куляшоў. Сто вежаў Прагі залатой, Каменных дзіў яго [Яна Жыжкі] радзімы, Апаясаў фабрычны строй З узвіхранай чупрынай дыму. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскі́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

1. Легчы, шырока раскінуўшы рукі, ногі. Ля ганка, на каменні ў нязручных позах раскінулася некалькі чалавек. Лынькоў. // Шырока, у розныя бакі працягнуць свае галіны, лісты; пышна разрасціся. Разгалістыя сосны, быццам зялёныя шатры, раскінуліся на пясчаным узгорку ўскрай лесу. Колас.

2. Размясціцца дзе‑н., заняўшы сабой вялікую прастору; далёка працягнуцца. Вунь аж да Нёмана раскінуўся бяскрайні луг. С. Александровіч. Ад вакзала да самага Амура раскінуўся вялікі новы горад. Грахоўскі.

3. Разм. Патраціцца на што‑н. Гаспадарлівы не надта раскінецца. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгарну́цца

1. (расправіцца) sich entfálten, sich entróllen, sich áufrollen (пра тое, што было скручана); áufgehen* vi (s) (пакунак);

2. перан. (выявіць свае сілы, здольнасці) sich entfálten, sich entwíckeln;

3. вайск. áufmarschieren vi (s), sich entfálten, sich entwíckeln;

4. (раскінуцца, працягнуцца) sich áusdehnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

potrwać

potrwa|ć

зак. працягнуцца, прадоўжыцца;

jak długo to potrwać? — колькі гэта зойме часу?; колькі гэта працягнецца?;

zebranie potrwać jeszcze godzinę — сход працягнецца яшчэ гадзіну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)