Natürlichkeit

f - натура́льнасць, шчы́расць, прастата́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

незамыслова́тость немудраге́лістасць, -ці ж.; няхі́трасць, -ці ж.; прастата́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэмакраты́зм

(ад дэмакратыя)

1) прызнанне і ажыццяўленне дэмакратыі;

2) народнасць, прастата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Éinfalt

f - наі́ўнасць, прастата́, абмежава́насць, тупагало́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прастэ́ча, ‑ы, ж.

Разм. Прастата. Пры гэтым часта выяўлялася прастэча і непасрэднасць дзіцячай істоты, якая вельмі развясельвала настаўніка і ўсю школу, выклікаючы цэлыя выбухі смеху. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rustic​2 [ˈrʌstɪk] adj.

1. про́сты; несапсава́ны;

rustic simplicity вяско́вая прастата́

2. гру́бы, нечаса́ны;

a rustic bridge мост з нечаса́нага ле́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бо́йкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бойкага. Бойкасць [Галіны], прастата, уменне стрымаць сябе ў патрэбны момант былі тымі якасцямі, якіх многім не хапала. Няхай. Шолам таксама пахваліў мяне за бойкасць пяра. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éinfachheit

f - праста́та

der ~ hálber — дзе́ля прастаты́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да граніцы (у 1 знач.). Гранічныя капцы.

2. Максімальны, найвышэйшы, крайні. Чэхаўская прастата, яснасць, лаканічнасць і гранічная кароткасць захаплялі маладога беларускага пісьменніка Якуба Коласа. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесхи́тростность няхі́трасць, -ці ж., прастаду́шнасць, -ці ж.; адкры́тасць, -ці ж.; прастата́, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)