Праслаўляць каго‑, што‑н. Славім мы дарогі баявыя, Першыя Кастрычніка гады.А. Александровіч.Я слаўлю мой край і мой горад, Што плённаю працай жыве.Прыходзька.Чалавека славіць праца І на полі, і ў млыне.Непачаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ве́льбіць ’хваліць, праслаўляць’ (Нас.). Ст.-бел.велбити ’тс’ (засведчана ў помніках з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). З польск.wielbić ’тс’ (а гэта звязана з wielki, wiele; гл. Брукнер, 616).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ляле́біць ’песціць, даглядаць’ (Бяльк.). Да ляле́яць (гл.). Зычны ‑б‑ замест ‑й, відаць, пад уплывам польск.uwielbić ’горача любіць’, ’пакланяцца’ ці бел. ⁺вяле́біць (параўн. ст.-бел.велбити, вельбити ’славіць, праслаўляць’, ’велічаць, узвялічваць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Весяле́ць ’станавіцца вясёлым’ (КТС, БРС), укр.веселі́ти, рус.веселе́ть, польск.weseleć, уст.wiesielić ’станавіцца вясёлым’; (паэт.) ’праслаўляць’, славен.veselẹ́ti > veselíti ’радаваць’. У значэнні ’станавіцца вясёлым’ — гэта ўсходне-славянскі адпрыметнікавы дзеяслоў з суф. ‑ěti ад вясёлы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
laud
[lɔd]1.
v.t.
усхваля́ць, расхва́льваць; праслаўля́ць
2.
n.
1) хвала́, пахвала́f.
2) пахва́льны гімн
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
celebrate
[ˈseləbreɪt]
v.i.
1) сьвяткава́ць, урачы́ста адзнача́ць, спраўля́ць
2) адпраўля́ць, служы́ць (імшу́, абе́дню)
3) сла́віць, апява́ць, праслаўля́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)