1. Стаць круглым, закругленым. Бераг возера закругліўся.
2.перан.Разм. Скараціўшы, закончыць (прамову, выказванне і пад.). Прамоўца закругліўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыбу́н
(лац. tribunus)
бліскучы прамоўца, публіцыст, грамадскі дзеяч.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
spokeswoman[ˈspəʊksˌwʊmən]n. (pl.-women) прадстаўні́ца (групы), яка́я выступа́е ад чыйго́-н. імя́; жанчы́на-прамо́ўца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
verbose[vɜ:ˈbəʊs]adj.fml шматсло́ўны (стыль, прамова і да т.п.);
a verbose speaker шматсло́ўны прамо́ўца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ры́тар, ‑а, м.
1.Гіст.Прамоўца і настаўнік тэорыі красамоўства ў Старажытнай Грэцыі і Старажытным Рыме.
2.Кніжн.уст.Прамоўца, які гаворыць прыгожа, напышліва, але малазмястоўна. Ужо не халодны рытар і не ўмоўна-рамантычны паэт наогул, а жывы семнаццацігадовы юнак, прывабны ў сваёй шчырай усхваляванасці, закаханы «так шчыра, і так лёгка, і так сумна» паўстае перад намі.Бярозкін.
3. Вучань ці настаўнік па класу рыторыкі ў старой духоўнай семінарыі.
[Грэч. rhētōr.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́тар
(лац. orator)
1) асоба, якая выступае з прамовай; прамоўца;
2) той, хто валодае майстэрствам слова, красамоўствам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Wórtführer
m -s, -
1) ара́тар, прамо́ўца
2) прадстаўні́к, выра́знік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ара́тар, ‑а, м.
Асоба, якая гаворыць прамову; прамоўца. // Той, хто валодае майстэрствам слова, красамоўствам. [Купала:] Ты любога аратара перагаворыш.Вітка.Блізнюк выйшаў на сцэну за трыбуну і, размахваючы рукамі, як той сапраўдны аратар, пачаў гаварыць.Сабаленка.
[Лац. orator.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прафесі́йны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і прафесіянальны. Я застаюся адна. І ніяк не магу задаволіць сваю прафесійную цікавасць: з кім я еду, хто мой сусед.Васілевіч.Мядзведзеў быў стары прафесійны рэвалюцыянер, з вялікім вопытам падпольнай работы, і сапраўды незвычайна красамоўны прамоўца.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыбу́н, ‑а, м.
1.Гіст. Назва розных службовых асоб у Старажытным Рыме. Ваенны трыбун. Народны трыбун.
2. Грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст. [Шэмет:] — Цяжкую страту панесла, партыя, няма ў жывых яе лепшага трыбуна [Кірава].Лобан.// Выразнік чыіх‑н. ідэй, прынцыпаў, імкненняў. Трыбун сялянскіх мас.
[Лац. tribune.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)