тронный тро́нны;

тронная речь тро́нная прамо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панегири́ческий книжн. панегіры́чны;

панегири́ческая речь панегіры́чная прамо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выступле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выступіць.

2. Прамова, выказванне на сходзе, а таксама ігра артыста перад публікай.

Справаздачнае в.

Публічнае в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узнёслы, -ая, -ае.

1. Прыўзняты, урачысты.

У. настрой.

Узнёслая прамова.

2. Поўны вялікага значэння, глыбокага зместу, высакародных пачуццяў.

Узнёслыя мары.

|| наз. узнёсласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіч, ‑а, м.

Кароткая прывітальная застольная прамова. Сказаць спіч.

[Англ. speech.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скла́дны, -ая, -ае.

1. Пра мову, пісьмо і пад.: звязны, паслядоўны, лагічны.

Складная прамова.

Складная песня.

2. Зграбны, стройны (разм.).

Складная дзяўчына.

|| наз. скла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przemowa

ж. прамова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пранікнёны, -ая, -ае (кніжн.).

1. 3 вялікім унутраным пранікненнем, хвалююча шчыра.

Пранікнёная прамова.

2. Тое, што і праніклівы (у 2 знач.).

Пранікнёныя вочы.

|| наз. пранікнёнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́паведзь, -і, Т -дзю, мн. -і, -яў, ж.

1. Прамова рэлігійна-павучальнага зместу.

Сказаць п.

2. перан., чаго. Распаўсюджванне якіх-н. ідэй, поглядаў (кніжн.).

П. новых ідэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ра́цэя ’святочная віншавальная прамова, арацыя’ (валож., Жыв. сл.), ра́цыя ’тс’ (Нас.), ра́ца ’пажаданне (у валачобнікаў)’ (Стан.), ст.-бел. орация, орацея ’ўрачыстая прамова’. Параўн. укр. ра́ція ’тс’, рус. дыял. раце́я ’павучальная прамова’. Запазычана праз ст.-польск. oracyja з лац. ōrātio ’прамова, красамоўства, дар слова’ (Булыка, Лекс. запазыч., 162; Фасмер, 3, 450).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)