Diktát

n -s, -e

1) дыкто́ўка

nach ~ — пад дыкто́ўку

2) зага́д, прадпіса́нне, дыкта́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэцэ́пт, -а, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

1. Прадпісанне ўрача аб саставе лякарства, яго прыгатаванні і спосабе прымянення.

Выпісаць р. на парашкі.

Водпуск лякарстваў па рэцэптах.

Р. на акуляры.

2. Спосаб прыгатавання чаго-н.

Кулінарныя рэцэпты.

Р. варкі грыбоў.

3. перан. Настаўленне, парада, як дзейнічаць у тым ці іншым выпадку.

Цяжка даць р. на ўсе выпадкі жыцця.

|| прым. рэцэ́птавы, -ая, -ае (да 1 знач.), рэцэ́птны, -ая, -ае (да 1 знач.) і рэцэпту́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Рэцэптавы або рэцэптны бланк.

Рэцэптурны аддзел (у аптэцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gestéllungsbefehl

n -(е)s, -e уст., вайск. мабілізацы́йнае прадпіса́нне, зага́д з’яві́цца (на прызыўны пункт)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verórdnung

f -, -en пастано́ва, прадпіса́нне, зага́д

éine ~ verábschieden — прыня́ць [зацве́рдзіць] пастано́ву

2) мед. рэцэ́пт, назначэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

предначерта́ние ср., высок.

1. прадвызначэ́нне, -ння ср.; вызначэ́нне (напе́рад); (предписание) прадпіса́нне, -ння ср.; (план) план, род. пла́на м.; (указание) указа́нне, -ння ср.;

2. (судьбы) наканава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інстру́кцыя ж. Instruktión f -, -en; Díenstanweisung f -, -en; Ánleitung f -, -en; Vórschrift f -, -en (прадпісанне);

паво́дле інстру́кцыі laut Wéisung [Instruktión]; instruktiónsgemäß; vórschriftsmäßig;

кірава́цца інстру́кцыяй sich nach der Vórschrift ríchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Fórmel

f -, -n фо́рмула; прадпіса́нне

in éine féste ~ fássen — вы́разіць пэўнай фо́рмай

auf éine kúrze ~ gebrácht — адны́м сло́вам, караце́й ка́жучы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэцэ́пт

(лац. receptum = прыняты, узяты)

1) прадпісанне ўрача аб саставе лякарства, яго прыгатаванні і спосабе прымянення;

2) спосаб прыгатавання чаго-н. (напр. р. марынавання);

3) перан. настаўленне, парада, як дзейнічаць (напр. няма гатовых рэцэптаў на ўсе выпадкі жыцця).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

назначэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. назначаць — назначыць.

2. Распараджэнне, пастанова аб прызначэнні на якую‑н. пасаду, работу. Атрымаць назначэнне. □ Дэсант лічыўся разгромленым, і .. [камандзір] чакаў новага назначэння. Чорны. // Разм. Дакумент, які пацвярджае прызначэнне на пасаду, работу. У кішэні ляжала назначэнне на новую работу.

3. Асноўная функцыя, роля каго‑, чаго‑н. Атрад асобага назначэння. // Мэта, прызначэнне каго‑, чаго‑н. Мець сваё назначэнне. □ Сваё галоўнае назначэнне, як настаўніка, Лабановіч вызначаў так: абудзіць у вучнях і выклікаць да дзеяння крытычны розум. Колас.

4. Прадпісанне ўрача. Доктар Сільвановіч запісваў у картачку назначэнне хвораму. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vórschrift

f -, -en

1) прадпіса́нне, зага́д, інстру́кцыя

nach ~ — па прадпіса́нні [палажэ́нні, стату́ту]

2) палажэ́нне, стату́т

j-m ~en máchen — дава́ць прадпіса́нні каму́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)