Verbum

вадзі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Тое, што і кіроўца.

В. тралейбуса.

В. таксі.

|| прым. вадзі́цельскі, -ая, -ае.

Вадзіцельскія правы.

праваздо́льны, -ая, -ае (афіц.).

Здольны ажыццяўляць якія-н. правы і адказваць за свае ўчынкі.

Праваздольная асоба.

|| наз. праваздо́льнасць, -і, ж.

уціска́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што).

Груба абмяжоўваць свабоду, правы каго-н., прыгнятаць.

У. слабых.

|| наз. уці́ск, -у, м.

пра́ва¹, -а, мн. правы́, право́ў, права́м, н.

1. Сукупнасць устаноўленых і ахоўваемых дзяржаўнай уладай норм і правіл, што рэгулююць адносіны людзей у грамадстве, а таксама навука, якая вывучае гэтыя нормы.

Правы чалавека.

Выбарчае п.

2. Ахоўваемая дзяржавай, узаконеная магчымасць, свабода што-н. рабіць, ажыццяўляць.

Правы і абавязкі грамадзян. П. на адукацыю.

П. голасу.

3. Магчымасць дзейнічаць якім-н. спосабам.

П. кантролю.

Мець п. на што-н.

4. Падстава, прычына.

Вы не маеце п. на мяне крычаць.

Я гэта магу сказаць з поўным правам.

5. мн. Дакумент, які дазваляе каму-н. кіраваць аўтамабілем, матацыклам і пад.

Атрымаць вадзіцельскія правы.

◊

Сваё права правіць (разм.) — настойваць на сваім.

|| прым. прававы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Прававыя нормы.

жалу́дачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Аддзел сэрца, які сваімі скарачэннямі абумоўлівае рух крыві па крывяноснай сістэме.

Правы, левы ж.

|| прым. жалу́дачкавы, -ая, -ае (спец.).