1. Пра стан моташнасці, рвоты. [Алеся] ванітавала, але ён перамагаў гэта і піў датуль, пакуль пляшка не апусцела.Чарнышэвіч.
2.перан.Разм. Пра пачуццё агіды да каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пля́шніца ’жанчына лёгкіх паводзінаў’ (Скарбы). Магчыма, звязана паходжаннем з плюхаў (гл.) або з пляша, пляшка (гл.), г. зн. ’аматарка выпіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мане́рка ’паходная металічная пляшка з накрыўкай, або біклажка’, ’круглая бляшанка’ (ТСБМ, Яруш., Касп.; шальч., Сл. ПЗБ), ’высокая банка з носікам’ (Ян.), ’гарнушак, рандэляк’ (Сцяшк.), ’бляшаная пасудзіна, у якую наліваюць газу, дзёгаць, алей’ (парыц., Янк. Мат.). З польск.manierka (або з рус.мане́рка) ’паходная біклажка ці пляшка для віна, гарэлкі’, якія з ням.Manöverflasche (Manöver ’манеўры’ + Flasche ’бутэлька’) (Варш. сл., 2, 873).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мане́рка
(польск. manierka, ад ням. Manöverflasche)
паходная металічная пляшка, а таксама накрыўка да яе, якая ўжываецца замест шклянкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
butelka
ж. бутэлька; пляшка;
butelka lejdejska фіз. лейдэнская банка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
бутэлька; пляшка (разм.); вінарка (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
flask
[flæsk]
n.
1) бікла́га, бікла́жка, пля́шка, пля́шачка f.
2) Chem. ко́лба f.
3) ліце́йная фо́рма, апо́ка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пакрысе́, прысл.
1. Патроху, у невялікай колькасці. Няня прымусіла паспрабаваць усяго пакрысе, выпіць шклянку кавы.Васілевіч.У Рамана Дзянісавіча знайшлася пляшка нейкай старой настойкі — ён наліў пакрысе ў шклянкі.Хадкевіч.
2.Абл. Паступова, павольна. Хіма, якая доўга жыла нелюдзем, пакрысе зблізілася з суседзямі, зрэдку заходзіла і да Дашынай маці.Ракітны.Фільм канчаўся, і пакрысе аціхала музыка.Вышынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Со́тка ‘сотня’ (ТСБМ, Сцяшк., Шат.), ‘пляшка (100 г гарэлкі)’ (Ян.), ‘адна сотая частка якой-небудзь адзінкі, меры (гектара і пад.)’ (ТСБМ, Ян.), звычайна со́ткі мн. л. ‘выдзелены ўчастак зямлі для апрацоўкі’, ‘прысядзібны ўчастак’ (Сл. ПЗБ). Укр., рус.со́тка ‘тс’. Да соты (гл.) з суф. ‑к‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
rye
[raɪ]
n.
1) жы́та n.
2) жы́тняе зе́рне
3) жы́тняя мука́
4) ві́скі з жы́та
a bottle of rye — пля́шка ві́скі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)