paddle​2 [ˈpædl] v. веслава́ць, плыць на байда́рцы або́ кано́э;

They paddled the canoe across the lake. Яны пераплылі возера на каноэ.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пла́ўваць 1 ’здрыгацца, дрыжаць (аб сале ў свінні)’ (ганц., Сл. ПЗБ), Відаць, балтызм, параўн. літ. pleventi ’дрыжаць, мірта пець’.

◎ Пла́ўваць 2 ’плаваць’ (Сцяшк. Сл.). Да плаваць, якое з плыць. плысці (гл.). Суфікс ‑ва‑, далучаны да асновы *ρ/αν- (*pla‑vati < *p!ovati + *plaviti) 9 надае дзеяслову працяглае, неабмежаванае значэнне. Прычынай такой мены асновы была ’незвычайнасць” дзеяслова плыць < прасл. *pinti, plovp < і.-е. *pleu‑te[, pleii‑ö (параўн. таксама рус. перм. плсшться ’плыць’: ст.-чэш. plvéti, ρίνα ’тс’, бел. аплавяцца ’ў дастатку, багата’) альбо ўплыў літ. plauti ’мыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плыву́ха ’асабліва плытка настроєная саха, што добра высцілае скібу’ (Варл.). Са словазлучэння плывучая саха. Да плывец^, плыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праплы́сці і праплы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві; зак.

1. што. Плывучы (гл. плысці, плыць у 1—4 знач.), пераадолець якую-н. адлегласць або мінуць.

П. пяцьсот метраў. П. востраў.

У паветры праплыў дырыжабль.

2. перан. Прайсці важнай, плаўнай паходкай (разм., жарт).

Жанчына праплыла па пакоі.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Прайсці, перанесціся, ідучы адно за другім.

Перад вачамі праплылі малюнкі дзяцінства.

|| незак. праплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цячэ́нне ср.

1. (действие) тече́ние; ток м.; см. цячы́ 1;

2. (движение потока воды) тече́ние;

уні́з па ~нні ракі́ — вниз по тече́нию реки́;

цёплае ц. — тёплое тече́ние;

◊ плы́сці (плыць) па ~нні — плыть по тече́нию;

плы́сці (плыць) су́праць ~ння — плыть про́тив тече́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плывуне́ц ’ранні баравік’ (уздз., мсцісл., Нар. словатв.). Да плыць, выплыва́ць (гл.). Матывацыя: баравікі з’яўляюцца тады, калі каласуе жыта = ’выплывае” ў трубку”’ (тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wznak :

na wznak — дагары; наўзніч;

płynąć na wznak — плыць на спіне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kráulen

I

vt пачэ́сваць, ці́хенька казыта́ць, гла́дзіць, ла́шчыць

II

vi плыць кро́лем [сты́лем «кроль»]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Плыве́ц ’той, хто плавае’ (ТСБМ). Да прасл. *plyvati ’перасоўвацца па паверхні вады, плывучы па ёй’ — дзеяслова шматразовага дзеяння ад *ply‑nǫ‑ti < *pluii ’плыць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

płynąć

płyn|ąć

незак.

1. плыць;

rzeka ~ie — рака плыве;

statek ~ie — карабель плыве;

~ąć z prądem — плыць па цячэнні;

~ąć pod prąd — плыць супраць цячэння;

2. цячы;

łzy ~ą z oczu — слёзы цякуць з вачэй;

lata ~ą — гады ідуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)