Verwárnung

f -, -en перасцяро́га, папярэ́джанне, заўва́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

alert​1 [əˈlɜ:t] n. трыво́га; сігна́л трыво́гі; перасцяро́га;

be on the alert быць напагато́ве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Перахро́ны ’грамаадвод; супрацьпажарныя меры’ (Сцяшк. Сл.)· З польск. piorunochron ’грамаадвод’ пры ад’ідэацыі бел. перасцярога (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прасцяро́га ’перасцярога’ (Касп.). З польск. przestroga ’тс’, параўн. з поўнагалоссем укр. пересторо́га (з польск., гл. Банькоўскі, 2, 910).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Prodest cautela plus quam postrema querela

Больш дапаможа своечасовая перасцярога, чым запозненыя папрокі.

Больше поможет своевременное предостережение, чем запоздалые упрёки.

Гл.: Diffidentia...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Máhnruf

m -(e)s, -e высок.

1) напамі́н(ак)

2) перасцяро́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

warning [ˈwɔ:nɪŋ] n. папярэ́джанне; перасцяро́га;

give a warning папярэ́дзіць;

take a war ning прыня́ць пад ува́гу папярэ́джанне;

wi tho ut warning не папярэ́дзіўшы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

caution​1 [ˈkɔ:ʃn] n.

1. асцяро́жнасць, асцяро́га, аба́члівасць

2. перасцяро́га; папярэ́джанне;

give a caution (to) зрабі́ць папярэ́джанне

♦

cast/throw caution to the wind(s) пача́ць рызыкава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напамі́н м., напамі́нак м.

1. Er¦ínnerung f -, -en; Benáchrichtigung f -, -en (паведамленне);

2. (перасцярога) Máhnung f -, -en; Zéichen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ка́янне ’вытворнае ад каяцца; раскаянне’ (БРС, ТСБМ, КЭС, лаг.; Нас.). Статус слова няясны, магчыма, запазычанне з рус.-ц.-слав. каяние ’пакаянне’. У іншых мовах: укр. каянне, рус. каяние, польск. kajanie się ’перасцярога’, чэш. (ст.-чэш.) kánie, славен. kájanje ’ганьбаванне’, ’раскаянне’, серб.-харв. kajánie, балг. каюнѥ. Імя дзеяння, вытворнае з суф. ‑(a)nьje < kajati. Славянскі характар гэтай лексемы не вельмі відавочны; не выключаны ўплыў царкоўнай лексікі, ва ўсякім разе, статус асобных слоў вельмі няпэўны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)