verséhren

vt уст. пара́ніць, пашко́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адмаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -ро́жаны; зак., што.

Моцна пашкодзіць на марозе якую-н. частку цела.

А. вушы.

|| незак. адмаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пашко́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пашкодзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadwerężyć

зак. папсаваць, сапсаваць, пашкодзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uszkodzić

зак. папсаваць; сапсаваць; пашкодзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пашко́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пашкодзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

put out of action

вы́весьці са стро́ю, зь дзе́йнасьці; пашко́дзіць; сапсава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

падсе́дзець, -е́джу, -е́дзіш, -е́дзіць; -е́дзь; зак., каго (разм.).

Пашкодзіць каму-н. у чым-н., зрабіць непрыемнасць.

П. калегу па службе.

|| незак. падсе́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Нажмяні́ць ’пашкодзіць, натрудзіць руку работай на агародзе’ (брэсц., Нар. лекс.). Да жменя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абму́ляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Пашкодзіць сабе скуру трэннем; нацерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)