панасі́цца, ‑насіўся, ‑носішся, ‑носіцца; зак.

1. Разм. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць непрыдатным для нашэння, знасіцца — пра ўсё, многае.

2. Насіцца некаторы час. Пашастае [вецер], паходзіць, паносіцца між яблынь. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

źródłowy

вытокавы; які паходзіць з першакрыніцы;

tekst źródłowy — першакрыніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábstammen

vi (s) пахо́дзіць, быць ро́дам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гістаге́нны

(ад гіста- + -генны)

які паходзіць з тканкі, тканкавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

emanate [ˈeməneɪt] v. fml

1. вылуча́ць, выпраме́ньваць; выпраме́ньвацца

2. (from) выхо́дзіць, пахо́дзіць, зыхо́дзіць;

He emanates sympathy. Ад яго зыходзіць спачуванне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

entstámmen

vi (s) (D) пахо́дзіць (адкуль-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АБІСІ́НІЯ,

старажытная неафіцыйная назва Эфіопіі. Паходзіць ад араб. Слова «аль-хабаша», якім называлі гэту краіну ў стараж. часы арабы.

т. 1, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕРНІСА́Ж

(франц. vernissage літар. пакрыццё лакам),

урачыстае адкрыццё маст. выстаўкі. Назва паходзіць ад звычаю пакрываць карціны лакам перад выстаўкай.

т. 4, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

stem​2 [stem] v. (from/out of) пахо́дзіць, пачына́цца, узніка́ць;

The theory stems from an ancient tradition. Гэтая тэорыя ідзе ад старажытнай традыцыі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дажджавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які паходзіць з дажджу, уласцівы дажджу, утвораны дажджом. Дажджавая вада. Дажджавыя каплі. □ За агародамі на нізкай паплавіне звінела дажджавая ручаіна. Чорны. // Які нясе дождж, багаты дажджом. Дажджавыя воблакі. // Прызначаны для засцярогі ад дажджу. Дажджавы плашч.

•••

Дажджавы чарвяк гл. чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)