ábstammen

vi (s) пахо́дзіць, быць ро́дам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

emanate [ˈeməneɪt] v. fml

1. вылуча́ць, выпраме́ньваць; выпраме́ньвацца

2. (from) выхо́дзіць, пахо́дзіць, зыхо́дзіць;

He emanates sympathy. Ад яго зыходзіць спачуванне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гістаге́нны

(ад гіста- + -генны)

які паходзіць з тканкі, тканкавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

entstámmen

vi (s) (D) пахо́дзіць (адкуль-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stem​2 [stem] v. (from/out of) пахо́дзіць, пачына́цца, узніка́ць;

The theory stems from an ancient tradition. Гэтая тэорыя ідзе ад старажытнай традыцыі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дажджавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які паходзіць з дажджу, уласцівы дажджу, утвораны дажджом. Дажджавая вада. Дажджавыя каплі. □ За агародамі на нізкай паплавіне звінела дажджавая ручаіна. Чорны. // Які нясе дождж, багаты дажджом. Дажджавыя воблакі. // Прызначаны для засцярогі ад дажджу. Дажджавы плашч.

•••

Дажджавы чарвяк гл. чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяля́нства, ‑а, н.

Клас сялян. Саюз пралетарыяту з сялянствам. □ Сялянства, у тым ліку і беларускае, пад кіраўніцтвам рабочага класа ўсё шырэй і шырэй уцягваецца ў барацьбу супроць самадзяржаўя. Каваленка. // У дарэвалюцыйнай Расіі — сялянскае саслоўе. Паходзіць з сялянства. // зб. Сяляне. Тут [у карчме] п’янствавала навакольнае сялянства. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэты́л

(ад лац. acetum = воцат)

аднавалентны кіслотны радыкал 2, які паходзіць ад воцатнай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

этымо́н

(гр. etymon = ісціна)

зыходнае слова, ад якога паходзіць існуючае ў дадзенай мове слова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, -ая, -ае.

1. Родны па крыві; які паходзіць ад адных продкаў.

К. брат.

Кроўная радня.

2. перан. Вельмі блізкі, цесны, моцны, непарушны.

Кроўная сувязь пісьменніка з народам.

Кроўна (прысл.) зацікаўлены ў чым-н.

◊

Кроўная крыўда — цяжкая, якая глыбока кранае.

Кроўная помста — помста забойствам за забойства сваяка як перажытак родавага ладу.

Кроўныя грошы (разм.) — грошы, нажытыя сваёй працай.

|| наз. кро́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.) і крэ́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)