Mélder

m -s, - вайск. сувязны́, пасы́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bóte

m -n, -n кур’е́р, пасы́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

courier [ˈkʊriə] n.

1. кур’е́р, пасы́льны

2. BrE аге́нт, які́ абслугоўвае туры́стаў у час падаро́жжа

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bellboy

[ˈbelbɔɪ]

n.

пасыльны́ -о́га, калідо́рны -ага m. (у гатэ́лі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гарсо́н

(фр. garçon = літар. хлопчык)

афіцыянт рэстарана або кафэ, а таксама пасыльны пры атэлі ў Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Называ́ты ’запрашальнік (на вяселле)’ (Мат. Гом.). Цікавае аддзеяслоўнае ўтварэнне на -аты са значэннем Nomina agentis, параўн. араты, памагаты. Да зваць (гл.), параўн. пазываты ’пасланы для запрашэння’, ’пасыльны ў судзе’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Láufbursche

m -n, -n хлапчу́к на пабягу́шках, пасы́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Díenstbote

m -n, -n слу́га, пасы́льны; pl слу́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кур’е́р, ‑а, м.

1. Пасыльны ва ўстанове, які разносіць дзелавыя паперы. Кур’ер рэдакцыі.

2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя даручэнні. — Абавязак кур’ера быць аператыўным, загады выконваць бездакорна. Васілевіч.

•••

Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

[Фр. courrier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рассылкі, звязаны з рассылкай. Рассыльная кніга.

2. у знач. наз. рассы́льны, ‑ага, м.; рассы́льная, ‑ай, ж. Той (тая), хто разносіць карэспандэнцыю; кур’ер, пасыльны. — Калі дэпешу скласці, рассыльны не будзе бачыць адрас ... — пачала .. [сястрыца]. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)