пустазе́лле, -я, н.

Дзікарослая расліна, якая засмечвае пасевы культурных раслін, а таксама (зб.) сукупнасць такіх раслін.

П. заглушыла бульбу.

|| прым. пустазе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасе́ў, -се́ву м. посе́в;

азі́мыя пасе́вы — ози́мые посе́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

багара́, -ы́, ж., зб.

Землі ў зонах арашальнага земляробства, дзе культуры апрацоўваюць без паліву, а таксама пасевы на іх.

|| прым. бага́рны, -ая, -ае.

Багарнае земляробства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зрэ́дзіцца, ‑дзіцца; зак.

Зрабіцца радзейшым. Пасевы зрэдзіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажра́ць сов. пожра́ть;

саранча́ ~ра́ла пасе́вы — саранча́ пожра́ла посе́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патраві́ць сов. (произвести потраву) потрави́ть;

п. пасе́вы — потрави́ть посе́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Зрабіць радзейшым; прарэдзіць (пасевы, лес і пад.). Зрэдзіць густыя ўсходы агуркоў. Зрэдзіць дрэвы.

2. Пасеяць рэдка, радзей, чым трэба. Зрэдзіць пасевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасе́ў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасеяць.

2. часцей мн. (пасе́вы, ‑аў). Тое, што пасеяна; палі, на якіх што‑н. засеяна, расце. Да самай дарогі падступалі пасевы высокага спелага жыта, пшаніцы, ячменю. Шамякін. Сцежачка вузкая, як толькі дваім размінуцца, бо ідзе яна праз саўгасныя пасевы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руне́ць с.-г. (пра пасевы) grün wérden, grünen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

новаасу́шаны, ‑ая, ‑ае.

Асушаны нядаўна. Мы аглядалі пасевы на новаасушаных землях. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)