ля́псус, ‑у, м.

Грубая, недарэчная памылка.

[Лац. lapsus — падзенне, няправільны крок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скажэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. сказіцца, сказіць.

2. Змяненне, якое скажае што-н.; памылка, няправільнасць.

Недапушчальныя скажэнні ў газеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граммати́ческий граматы́чны;

граммати́ческая оши́бка граматы́чная памы́лка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́ба¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Памылка, промах, недахоп.

Хібы ў рабоце.

2. Пра фізічны недахоп.

Х. яго была ў тым, што ён кульгаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салецы́зм, ‑а, м.

Сінтаксічная памылка, няправільнасць у літаратурнай мове.

[Грэч. soloikismos ад назвы горада Soloi — Солы, грэчаскай калоніі ў Малой Азіі, жыхары якой, перасяленцы з Афін, гаварылі на дрэнным атычным дыялекце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накла́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Дэталь, якая накладваецца на што-н. для ўмацавання.

Ствольная н.

2. Памылка, пралік (разм.).

Атрымалася н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обмо́лвка абмо́ўка, -кі ж., памы́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

misprint [ˌmɪsˈprɪnt] n. памы́лка дру́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цэйтно́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэйтноту, звязаны з цэйтнотам. Цэйтнотная памылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inaccuracy [ɪnˈækjərəsi] n. недакла́днасць, памылко́васць; памы́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)