Hútkrempe

f -, -n палі́ капелюша́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

межава́ць, мяжу́ю, мяжу́еш, мяжу́е; мяжу́й; межава́ны; незак.

1. Мець агульную мяжу, быць сумежным (разм.).

2. што. Вызначаць межы ўчасткаў пры падзеле зямлі.

М. палі.

|| наз. межава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обви́снуть сов. абві́снуць, мног. паабвіса́ць;

поля́ шля́пы обви́сли палі́ капелюша́ абві́слі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

плі, выкл.

Спец. Каманда страляць (ад «палі!»).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

krémpen

vt закаса́ць, адгіна́ць (палі капелюша)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

арасі́ць, арашу́, аро́сіш, аро́сіць; арашо́ны; зак., што.

1. Апырскаць кроплямі чаго-н., увільгатніць.

Дробны дождж арасіў глебу.

2. Шляхам правядзення каналаў абвадніць, паліць.

А. палі.

|| незак. араша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. арашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пало́ць, палю́, по́леш, по́ле; палі́; по́латы; незак., што.

Ачышчаць ад пустазелля або выдаляць яго адкуль-н.

П. грады.

П. макрыцу.

|| зак. вы́палаць, -лю, -леш, -ле; -латы.

|| наз. по́ліва, -а, н.

|| прым. пало́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пазасява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Засеяць усё, многае. Пазасяваць палі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погребе́ние пахава́нне, -ння ср.;

ме́сто погребе́ния ме́сца пахава́ння;

поля́ погребе́ния археол. палі́ пахава́ння;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пахава́нне ср. по́хороны ед. нет, погребе́ние; захороне́ние;

палі́ ~ння — археол. поля́ погребе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)