палі..., (гл. полі...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «полі...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: палітэхнікум, паліглот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полі... (а таксама палі...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. многа, са многім, складаны па саставе, напр.: поліартрыт, поліфанія, полівітаміны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

палі... (гл. полі...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «полі...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: палітэхнікум, паліглот, паліклініка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заруне́лы, -ая, -ае.

Пакрыты рунню, зазелянелы.

Зарунелыя палі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пазасява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Засеяць усё, многае.

П. палі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арга́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж. (разм.).

1. Арганічная хімія.

2. Арганічныя ўгнаенні.

Вывезці арганіку на палі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

electromagnetic [ɪˌlektrəʊmægˈnetɪk] adj. phys. электрамагні́тны;

electromagnetic fields электрамагні́тныя палі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адліне́іць, -не́ю, -не́іш, -не́іць; -не́ены; зак., што.

Аддзяліць лініяй (лініямі).

А. палі ў сшытку.

|| незак. адліне́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чатырохпо́лле, -я, н.

Сістэма севазвароту з падзелам ворнай зямлі на чатыры палі, якія засяваюцца рознымі культурамі ў пэўнай паслядоўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

агале́лы, -ая, -ае.

1. Голы, апусцелы.

Агалелае дрэва.

Агалелыя палі.

2. перан. Вельмі бедны, збяднелы, згалелы.

|| наз. агале́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)