палеацэ́н

(ад палеа- + -цэн)

ранняя эпоха палеагену ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеацэ́навы

(ад палеа- + цэн);

п-ая эпоха — тое, што і палеацэн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеанто́лаг

(ад палеа- + гр. on, onthos = істота + -лаг)

спецыяліст у галіне палеанталогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеафауні́стыка

(ад палеа- + фауністыка)

раздзел палеазаалогіі, які вывучае фауны мінулых геалагічных эпох.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеагеагра́фія

(ад палеа- + геаграфія)

навука, якая вывучае фізіка-геаграфічныя ўмовы мінулых геалагічных эпох.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеапатамало́гія

(ад палеа- + патамалогія)

навука аб старажытных рэках, частка палеагеаграфіі і гідралогіі рэк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеапітэ́к

(ад палеа- + -пітэк)

выкапнёвая чалавекападобная малпа, знойдзеная ў ніжнепліяцэнавых адкладах Паўн. Індыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеагеамарфало́гія

(ад палеа- + геамарфалогія)

раздзел геамарфалогіі, які вывучае рэльеф Зямлі ў мінулыя геалагічныя эпохі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеаты́пы

(ад палеа- + -тыгі)

умоўная назва еўрапейскіх друкаваных выданняў 1-й пал. 16 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеабіягеагра́фія

(ад палеа- + біягеаграфія)

раздзел палеанталогіі, які вывучае заканамернасці прасторавага рассялення арганізмаў у геалагічным мінулым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)