resignation

[,rezɪgˈneɪʃən]

n.

1) адмо́ва f., адрачэ́ньне n.

2) пісьмо́вае паведамле́ньне аб адрачэ́ньні ад стано́вішча

3) пако́ра f., ціхмя́насьць f.

with resignation — пако́рна, пако́рліва, ціхмя́на, ці́ха

She bore the pain with resignation — Яна́ пако́рліва перано́сіла боль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rezygnacja

rezygnacj|a

ж.

1. адмова, адрачэнне;

~a z urzędu — адрачэнне ад пасады;

2. пакора; пакорлівасць;

znosić co z ~ą — скарыцца чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подчине́ние ср.

1. (действие) пакарэ́нне, -ння ср.; падпара́дкаванне, -ння ср.; паднача́ленне, -ння ср.; неоконч. паднача́льванне, -ння ср.; см. подчини́ть, подчиня́ть;

2. (состояние зависимости) падпара́дкаванне, -ння ср.; паднача́ленне, -ння ср.; (подчинённость) падпара́дкаванасць, -ці ж.; паднача́ленасць, -ці ж.; (зависимость) падле́гласць, -ці ж.; (повиновение) паслушэ́нства, -ва ср., паслухмя́насць, -ці ж.; (покорность) пако́ра, -ры ж., пако́рнасць, -ці ж.;

быть в подчине́нии быць падпара́дкаваным (паднача́леным);

держа́ть в подчине́нии кого́-л. трыма́ць у пако́ры (у паслушэ́нстве) каго́-не́будзь; см. подчини́ть, подчини́ться, подчиня́ть, подчиня́ться;

3. грам. зале́жнасць, -ці ж.; падпара́дкаванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)