наве́тчик уст. паклёпнік, -ка м.; нагаво́ршчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кляпо́н ’паклёпнік’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кляпаць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Праізво́днік ’паклёпнік, пляткар’ (Нас.). Да зводзіць, звадыяш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skarżypyta

м. паклёпнік, нагаворшчык; даносчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нагово́рщик разг. нагаво́ршчык, -ка м.; (клеветник) паклёпнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіска́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У Расіі 18 ст.: чыноўнік, які назіраў за законнасцю ў галіне фінансавых і судовых дзеянняў урада, устаноў і асоб.

2. перан. Даносчык, паклёпнік.

|| ж. фіска́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

slanderer

[ˈslændərər]

n.

паклёпнік -а m., паклёпніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

calumniator

[kəˈlʌmnieɪtər]

n.

паклёпнік -а m., паклёпніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Verléumder

m -s, - паклёпнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

я́бедник дано́счык, -ка м., паклёпнік, -ка м., нагаво́ршчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)