Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шпунт, ‑а, М ‑нце; мн. шпунты, ‑оў; м.
Спец.
1. Спецыяльны падоўжны выступ ці паз для злучэння дошак, брусоў, блокаў і пад., а таксама злучэнне такога віду, пры якім выступ адной са злучаных частак уваходзіць у паз другой часткі. У тыя пазы заходзяць шпунты другіх дошак, і, такім чынам, сценкі вулея становяцца вельмі шчыльнымі.Ваданосаў.
2. Дошка, брус, бэлька і пад., на адным канце якой зроблены падоўжны выступ, а на другім — паз. [Аспірант:] — Во, чуеш, і цыркулярка заспявала. За сасонку ўзяліся: шпунты для катлавана апілоўваюць.Брыль.
3. Спецыяльны корак, якім затыкаюць бочку з віном або півам. А .. [піва] так усхадзілася, што выбіла шпунт.Грахоўскі.
•••
Ад усіх бочак шпунт; пад усе бочкі шпунт — пра чалавека, якога калі трэба і калі не трэба пасылаюць выконваць розныя даручэнні, просьбы.
[Польск. szpunt ад ням. Spund.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Nágelbürste
f -, -n шчо́тка для (паз)но́гцяў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Nágelfeile
f -, -n пі́лачка для (паз)но́гцяў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Лёшанька ’паз у бервяне’ (астрав., Сл. паўн.-зах.) да лёха, якое са ст.-польск.loch ’дзірка, жолаб, паз’ < с.-в.-ням.loch ’тс’, lochen, ням.lochen ’рабіць дзіркі, пазы’ (Слаўскі, 4, 318–319 і 320).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канелю́ры
(фр. cannelure = паз, жалабок)
архіт. вертыкальныя жалабкі на ствале калоны або пілястры і гарызантальныя на базе калоны іанічнага ордэра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Falz
m -es, -e тэх.паз, фальц, жо́лаб
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Гарні́з ’карніз’ (Шат.), ’паз у дошцы’ (Сцяшк.). Азванчэннем к‑ > г‑ з карні́з (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Апру́ды ’паз у ніжняй частцы бочкі, у які ўстаўляюць дно’ (Інстр. I). Гл. абруд.