фо́рдэк, ‑а, м.

Складны пад’ёмны верх у экіпажы.

[Ням. Vordeck.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падыма́льны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пад’ёмны. Падымальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электракра́н, ‑а, м.

Пад’ёмны кран, які дзейнічае пры дапамозе электрарухавіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crane​1 [kreɪn] n.

1. tech. (пад’ёмны) кран

2. жураве́ль, жо́раў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

drawbridge

[ˈdrɔbrɪdʒ]

n.

пад’ёмны мост

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fállbrücke

f -, -n пад’ёмны мост

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hébevorrichtung

f -, -en пад’ёмны механі́зм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГРУЗАПАДЫМА́ЛЬНЫ КРАН,

машына перыядычнага дзеяння для пад’ёму і перамяшчэння на невял. адлегласці грузаў. Гл. Пад’ёмны кран.

т. 5, с. 455

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

высачэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі высокі. Высачэзны пад’ёмны кран з зашклёнай кабінай працягнуў рабрыстую стралу над будоўляй. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубаўкла́дчык, ‑а, м.

1. Рабочы па ўкладцы труб.

2. Перасовачны пад’ёмны кран для ўкладкі труб у траншэі трубаправода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)