падлі́чваць несов. подсчи́тывать; (подводить итог — ещё) подыто́живать; см. падлічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абрахава́ць ’падлічыць’ (Нас.) < польск. obrachować ’тс’ (Кюнэ, Poln., 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zählbar

a які́ трэ́ба падлічы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

podliczyć

зак. падлічыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́слуга, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

Пэўны тэрмін знаходжання на службе. Падлічыць выслугу год для вызначэння пенсіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыкі́дваць

‘папрыбаўляць, дадаць што-небудзь; папрыкрываць, кінуўшы што-небудзь зверху; прыблізна падлічыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папрыкі́дваю папрыкі́дваем
2-я ас. папрыкі́дваеш папрыкі́дваеце
3-я ас. папрыкі́двае папрыкі́дваюць
Прошлы час
м. папрыкі́дваў папрыкі́двалі
ж. папрыкі́двала
н. папрыкі́двала
Загадны лад
2-я ас. папрыкі́двай папрыкі́двайце
Дзеепрыслоўе
прош. час папрыкі́дваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

narachować

зак. налічыць; падлічыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zsumować

зак. падлічыць, падсумаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подыто́жить сов. падсумава́ць; (подсчитать) падлічы́ць; (подвести результаты) падве́сці (вы́нікі); (обобщить) падагульні́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Размеркава́ць ’раздзяліць, падзяліць’ (ТСБМ, Др.-Падб.), ’вызначыць паслядоўнасць’, ’падлічыць, вырашыць’ (ТСБМ). Ад меркава́ць (гл.). Развіццё семантыкі ішло ад ’працэс разумовай дзейнасці’ > ’вынік гэтай дзейнасці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)