пад’ю́дзіць, ‑юджу, ‑юдзіш, ‑юдзіць; зак., каго.

Разм. Падбухторыць, падбіць на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podzelować

зак. [pod-zelować] падбіць;

podzelować buty — падбіць чаравікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падбухто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што) (разм.).

1. Падбіць што-н. зрабіць (звычайна дрэннае, заганнае).

П. да спрэчак.

2. Настроіць супраць каго-н.

П. сына супраць бацькі.

|| незак. падбухто́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падбухто́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падбіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падбіваць — падбіць (у 1, 3–5 і 8 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падбіць.

•••

Ветрам падбіты — тое, што і ветрам падшыты (гл. падшыты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбі́ўка ж.

1. подби́вка; см. падбі́ць 2;

2. (в одежде) подкла́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywatować

зак. падбіць ватай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

настропали́ть сов., прост. настро́іць; падбухто́рыць; (подбить) падбі́ць; (подговорить) падгавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

podbić

зак.

1. падбіць;

podbić obcas — падбіць абцас;

podbić oko — падбіць вока;

2. заваяваць;

podbić czyje serce — заваяваць чыё сэрца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падзадо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго і без дап.

Разм. Выклікаць запал, падбіць, падахвоціць на што‑н. Падзадорыць каго-небудзь словам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)