вульгарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Падаць (падаваць) у груба спрошчаным, скажоным выглядзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апелява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; зак. і незак.

1. Пада́ць (падаваць) апеляцыю (у 1 знач.; спец.).

2. да каго-чаго. Звярнуцца (звяртацца) за падтрымкай і пад. (кніжн.).

А. да грамадскасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

белетрызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.

Падаць (падаваць) у выглядзе мастацкага твора. Белетрызаваць дакументальны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. падаваць — пада́ць (у 1–3, 5, 8 і 9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падава́цца, ‑даюся, ‑даешся, ‑даецца; ‑даёмся, ‑даяцеся; незак.

1. Незак. да падацца ​1.

2. Зал. да падаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quantify [ˈkwɒntɪfaɪ] v. вызнача́ць ко́лькасць; выяўля́ць ко́лькасць; падава́ць у ко́лькаснай фо́рме

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Туру́каць ‘грукаць’ (Арх. Федар.): Ту‑ру, ту‑ру, па дуброўкі, / Ды там едзіць пан вялікі (Куп. і пятр. песні), сюды ж ‘падаваць гукі (пра жаўну)’, туруру́каць ‘падаваць гукі, турчаць’ (ТС). Гукаперайманне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

doręczać

незак. падаваць; перадаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ре́плика в разн. знач. рэ́пліка, -кі ж.;

подава́ть ре́плики падава́ць рэ́плікі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)