Не́пагадзь ’непагода’ (Касп., Сл. ПЗБ, Бяльк.). Да паго́да (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

купа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. купаць і купацца. Ах, якая пагода Для купання, загару! Ні расы на чынарах, Ні туману, ні хмары! Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюхо́та, ‑ы, ДМ ‑хоце, ж.

Разм. Дрэнная, дажджлівая пагода, слота. Ссохлі травы, ўсё павяла. Слаць, плюхота, холад, цьма. Эх, скарэй бы закрывала Зямлю чорную зіма! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́лкі, ‑ая, ‑ае.

Сыры, пранізліва халодны (пра надвор’е, дождж, вецер). Золкі вецер. □ Зверху сыпалася імжа, як увосень. Халодная, золкая. Пташнікаў. Халодная золкая пагода не спрыяла бадзёраму настрою. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надвор'е, пагода / без ветру: бязветраніца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

патрыва́ць сов., разг.

1. потерпе́ть;

~ва́й хвілі́ну — потерпи́ мину́тку;

2. продержа́ться;

паго́да яшчэ́ ~ва́е — пого́да ещё проде́ржится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веснавы́ Frühlings-; Frühjahrs-; паэт Lénzes-;

веснавы пасе́ў Frühjahrsaussaat f -, -en;

веснава́я паго́да Frühlingswetter n -s, -;

веснавыя кве́ткі Frühlingsblumen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

устая́цца, устаіцца; зак.

1. Стаць гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў пэўных умовах. Віно ўстаялася.

2. перан. Стаць з цягам часу ўстойлівым, пастаянным; перастаць змяняцца. Пагода якраз устаялася і абяцала працягнуцца надалей. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sunshine

[ˈsʌnʃaɪn]

n.

1) со́нечнае сьвятло́ або́ праме́ньне, со́нечнасьць f.

2) со́нца n., паго́да f., со́нечнае надво́р’е

3) шча́сьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Надво́р’е 1 ’месца па-за жылымі пабудовамі; дворышча’ (Нас., Яшк., Федар.), параўн. укр. надвірʼя, рус. надворье, польск. nadworze, чэш. nádvoři — усё да надвор ’вонкі, не ў памяшканні’ (месца), гл. двор, надворак.

Надвор’е 2 ’чыстае паветра, пагода’ (Нас.), ’надвор’е’ (Сл. ПЗБ, ТС), надворʼя ’надвор’е, пагода’ (Бяльк.), рус. надворье ’тс’. Да надвор ’вонкі, не ў памяшканні’ (стан паветра і інш.), гл. двор.

Надвор’е 3 ’медыц. стул’ (ТС). Эўфемізм, да папярэдняга слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)