1.Высок. Кіраўнік, арганізатар. Камуністы наперадзе ўсюды, заўсёды — На франтах будаўніцтва, у баю, у змаганні; На ўсім свеце яны — сцяганосцы свабоды, Важакі пераможных народных паўстанняў.Танк.Юнакі і дзяўчаты аднадушна прызналі.. [Сашу] сваім важаком.Новікаў.
2.Павадыр статка, чарады. Алені хрыпелі і рваліся з пастронкаў, жалобна роў іх смяртэльна паранены важак.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́гань, ‑і, ж.
Разм.пагард. Пра тое, што выклікае агіду; нешта паганае, непрыемнае. Вера злуе на сябе і спехам мяркуе, ці яшчэ не позна выгнаць яе, гэтую кулацкую погань.Зарэцкі.— Кажуць, — дадавалі другія, — што гэта не павадыр яго быў, а паўстанец, які ішоў пана нашага забіць — шкада, што не забіў гэту погань...Чарот.Ведаеш чалавека, здаецца, як не трэба лепш, і раптам ён такім зробіцца, што ніколі не падумаў бы. Усё роўна, як у тых страшных казках, дзе злы чараўнік ператварае чалавека ў жабу ці яшчэ якую погань...Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Caecus si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadunt
Калі сляпы сляпому паказвае накірунак, то абодва падаюць у яму.
Если слепой слепому показывает направление, то оба падают в яму.
бел. Сляпы сляпому не павадыр.
рус. Слепой слепого далеко не уведёт. Слепой слепца водит, а оба ни зги не видят. Слепой слепому не указчик. Два Демида, да оба не видят.
фр. C’est un aveugle qui mène l’autre (Слепой слепого ведёт). Un aveugle mène l’autre en la fosse (Один слепой ведёт другого в ров).
англ. Blind leading the blind (Слепой ведёт слепого).
нем. Wenn der Blinde den Lahmen führt (Когда слепой хромого ведёт).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
2) даве́днік -а m. (асабл. для падаро́жжаў, туры́зму)
3) паказа́льнік даро́гаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вы́жал ’ганчак, паляўнічы сабака’ (БРС, КТС, Нас., Касп., Гарэц., Сцяшк.). Рус.вы́жлец, вы́жлик, вы́жлок, укр.ви́жел, польск.wyżeł, чэш.vyžel, vyžle, славац.vyžla, серб.-харв.ви̏жао, ви̏жле, славен.vížel. Няяснае слова, якое не мае пераканаўчай этымалогіі. Фасмер (1, 367) думае, што яно запазычана з ням.*Wisel ’(сабака) павадыр’, с.-в.-ням.wîsel ’пчаліная матка’, ст.-в.-ням.wîso ’правадыр, важак’. Меліх (Зб. Мілецічу, 148 і наст.), Махэк₂ (705), Голуб–Лейер (514) лічаць слова запазычаннем з венг.vizsla ’сабака-сышчык’; ’жвавы, пільны’, але гэта гіпотэза не тлумачыць слав.ы і адсутнасць слова ў балг. і ст.-слав. мовах. Іншыя гіпотэзы, напрыклад Ільінскага (ИОРЯС, 23, 1, 130), аб сувязі гэтага слова з лац.vigil і Лёвенталя (WuS, 11, 54) з гоц.augō ’вока’ таксама непераканаўчыя. Найбольш верагодным цяпер з’яўляецца збліжэнне Брукнера (640), якога падтрымлівае Трубачоў (Происх., 24), з польск.wyga ’стары сабака’, якое ад vy‑ti. Наз. vyžьlъ уваходзіць у словаўтваральны рад з суф. ‑ьлъ і з’яўляецца назвай сабакі па брэху, выццю (Шанскі, 1, В, 223). Адносна суфіксацыі гл. таксама SP, 1, 113.