убудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Пабудаваць, збудаваць унутры чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сабуго́рыць ’пабудаваць’ (Юрч., Сцяшк. Сл.), ’з-за недахопу сродкаў зрабіць што-небудзь абы як’ (Раст.), ’даглядзець’ (Мат. Гом.). Параўн. у Насовіча буго́рынне ’нагрувашчванне’ < бугор (гл.). Сюды ж і дзеяслоў з першасным значэннем ’пабудаваць абы як, нагрувасціць як бугор’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аббудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што (разм.).

Пабудаваць будынкі вакол чаго-н.

А. плошчу новымі дамамі.

|| незак. аббудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. аббудо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стоўпатварэ́нне, -я, н.

Неразбярыха, мітусня, бесталковы шум пры зборышчы народу; стоўпішча.

У хаце цэлае с.

◊

Вавілонскае стоўпатварэнне — паводле біблейскай легенды — няўдалая спроба пабудаваць у Вавілоне вежу да неба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wybudować

зак. збудаваць, пабудаваць, выбудаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́строить сов.

1. (о постройке) вы́будаваць, збудава́ць, пабудава́ць;

2. (в ряды) вы́страіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zbudować

зак. пабудаваць; паставіць; узвесці;

zbudować dom — пабудаваць дом;

zbudować pomnik — паставіць помнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надбудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Пабудаваць зверху, павялічыць у вышыню.

Н. другі паверх.

|| незак. надбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надбудо́ўванне, -я, н. і надбудо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аббудава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Разм. Пабудаваць сабе жыллё і ўсе неабходныя гаспадарчыя будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Пабудаваць з каменя ці з цэглы; вымураваць. Адмураваць дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)