náchsichtsvoll

a пабла́жлівы, памярко́ўны, спага́длівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

condescending

[,kɑ:ndɪˈsendɪŋ]

adj.

1) пабла́жлівы

2) апяку́нскі (тон)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lässlich

1) дапушча́льны, дарава́льны

2) пабла́жлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мі́ласцівы ’прыхільны, паблажлівы, літасцівы’ (ТСБМ; КЭС, лаг.). Да ст.-слав. милостивъ ’тс’ (Цэйтлін, Лекс. ст.-слав. яз., 169), якое з милость ’міласць, добрыя, велікадушныя адносіны’, ’ахвяраванне, дар’ < милъ > мі́лы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ónkelhaft

a (часта іран.) пабла́жлівы, спрыя́льны, дабрадзе́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lángmütig

a цярплі́вы; пабла́жлівы, спага́длівы; лаго́дны, пако́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

charitable

[ˈtʃærətəbəl]

adj.

1) міласэ́рны, літасьці́вы

2) дабрачы́нны

3) памярко́ўны, пабла́жлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цярпі́мы, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які можна цярпець, з якім можна мірыцца. Сышоўся [Максім] без шлюбу з жанчынай, а жыў пасямейнаму .. Усе прымалі гэта як факт, мажліва і непрыемны, але цярпімы. Машара.

2. Такі, які схільны мірыцца з кім‑, чым‑н.; паблажлівы, памяркоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchsichtig

a пабла́жлівы, нястро́гі (gegen A – да каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пагадзі́цца ’выказаць сваю думку з кім-, чым-н.; згадзіцца; прыйсці да згоды, сысціся на чым-н.; памірыцца з кім-н.’ (ТСБМ, Касп.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад гадзіцца < год (гл. таксама годны). Сюды ж вытворныя пага́дліва ’памяркоўна, паблажліва’ (Др.-Падб., Гарэц.), пага́дны ’паблажлівы, спачувальны’ (Федар. VII, 246).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)