3.Ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, замятаюць попел.
|| памянш.я́мачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Кэ́пка ’пячурка, невялікая ніша ў печы’ (Жыв. сл.). Гл. кэбка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
alcove
[ˈælkoʊv]
n.
мала́я камо́рка; алько́ў -ва m., ні́шаf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Кі́пка ’ніша ў печы для сушкі радна і рукавіц’β (Дразд., Шушк.). Гл. кебка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ло́джыя, ‑і, ж.
Памяшканне, у якім замест вонкавай сцяны — адкрытая каланада ці арка. // Адкрытая з фасаднага боку будынка ніша з балконам. [Барушка:] — Гэта лоджыі, Алачка. Чарговая ідэя твайго бацькі. Яны павінны упрыгожваць ансамбль.Карпаў.
[Іт. loggia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пячу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
1. Невялікая ніша ў сцяне печы. У хаце, пад вялікай рамкай з фотакартачкамі, стаяў стол, засланы белым .. абрусам.. Насупраць, у кутку — печ з мноствам пячурак.Сіняўскі.
2. Невялічкая печка. У рэдакцыйным пакоі няўтульна і холадна. Гудзе чыгунная пячурка.Хведаровіч.У зямлянцы нічога не змянілася: па-ранейшаму пахла травамі, зімою весела шумеў у пячурцы агонь.Васілеўская.
3.Абл.Ніша збоку прыпечка, куды заграбаюць вуголле, попел. Маці загрэбла ў пячурку вуголле і ў куток печы паставіла два невялічкія гаршкі.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пячора, грот, ніша
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Печуры́чка ’ластаўка берагавая’ (Ян.). Ад пячора, пячурка ’адтуліна, ніша ў сцяне печы, нара ў беразе ракі, у якой жывуць ластаўкі’. Да пячора (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bay4[beɪ]n.ні́ша; паглыбле́нне ў сцяне́; усту́п; праём;
a horse bay сто́йла, за́гарадка для каня́;
a sick bay шпіта́льная пала́та
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ке́пка1 ’мужчынскі мяккі галаўны ўбор з казырком без аколышка’ (ТСБМ, Сцяц., Сцяшк.). Гл. кепа.
Ке́пка2 ’пячурка, ніша ў сценцы печы’ (Шатал.). Гл. кебка.