таберна́кль

(лац. tabernaculum = шацёр)

1) дэкаратыўна аформленая ніша са статуяй святога ў гатычнай архітэктуры;

2) ніша для падараванняў у алтары каталіцкага храма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)