Verbum

летуце́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

Тое, што і летуцець.

пага́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., каго-што (разм.).

1. Пэцкаць, рабіць брудным.

П. хату.

П. рукі.

2. Ганьбіць.

Здраднікі паганяць зямлю.

|| зак. апага́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 2 знач.).

набуя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; зак. (разм.).

Буянячы, нарабіць чаго-н. дрэннага.

варо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., каго-што (разм.).

Быць нерастаропным, зяваць.

буя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (разм.).

Скандаліць, дэбашырыць.

|| наз. буя́нства, -а, н.

звіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́; незак.

Утвараць металічны гук.

Звініць званок.

Звіняць галасы дзяцей.

У вушах звініць (пра звон у вушах).

|| зак. празвіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́.

п’яні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; незак., каго-што.

Рабіць п’яным.

Віно п’яніць.

Духмяны пах квецені п’яніў галовы.

Поспехі п’яняць (перан.).

|| зак. ап’яні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны.

Шчасце ап’яніла.

забалабо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; зак. (разм.).

1. Зазвінець, забрынкаць.

2. Пачаць гаманіць, балбатаць.

зазвіне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́ць; зак.

Пачаць звінець.

Зазвінеў званок.