няўва́жлівы, -ая, -ае.

1. Рассеяны, без дастатковай увагі.

Н. слухач.

2. Які не праяўляе ўвагі да каго-, чаго-н.; няветлівы.

Н. да сям’і.

3. Такі, што не можа быць прыняты да ўвагі.

Няўважлівыя прычыны.

|| наз. няўва́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gburowaty

грубаваты; грубы; няветлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ill-mannered [ˌɪlˈmænəd] adj. fml гру́бы, няве́тлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inhospitable [ˌɪnhɒˈspɪtəbl] adj. (to/towards) негасці́нны, няве́тлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

úngefällig

a неласка́вы, няве́тлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únhöflich

a недаліка́тны, няве́тлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nieuprzejmy

неласкавы, нямілы, няветлівы, непрыязны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

disrespectful

[,dɪsrɪˈspektfəl]

adj.

непачці́вы; няве́тлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impolite

[,ɪmpəˈlaɪt]

adj.

няве́тлівы, грубія́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

некарэ́ктны, ‑ая, ‑ае.

1. Нетактоўны ў абыходжанні з людзьмі; няветлівы, недалікатны. Некарэктны чалавек. // Уласцівы такому чалавеку. Некарэктныя паводзіны.

2. У шахматах — памылковы, няправільна разлічаны. Некарэктны ход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)