heavenly

[ˈhevənli]

adj.

1) нябёсны, нябе́сны

heavenly bodies — нябе́сныя це́лы

2) цудо́ўны, ве́льмі шчасьлі́вы або́ прыго́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

niebieski

niebiesk|i

1. блакітны;

2. нябесны;

ciała ~ie — нябесныя свяцілы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кульміні́раваць

(п.-лац. culminare)

1) дасягаць найвышэйшага напружання, уздыму, развіцця;

2) астр. праходзіць праз нябесны мерыдыян (пра нябесныя свяцілы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГЕАЦЭНТРЫ́ЧНАЯ СІСТЭ́МА СВЕ́ТУ уяўленне пра будову Сусвету, паводле якога ў цэнтры яго размешчана нерухомая Зямля, вакол якой рухаюцца ўсе нябесныя целы. Геацэнтрычная сістэма свету апісана К.Пталамеем (2 ст.). На змену геацэнтрычнай сістэме свету прыйшла геліяцэнтрычная сістэма свету.

т. 5, с. 128

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

heavenly [ˈhevnli] adj.

1. бо́жы; свяшчэ́нны

2. нябе́сны; які́ знаходзіцца на/у не́бе;

heavenly bodies нябе́сныя це́лы

3. infml чаро́ўны, цудо́ўны, дзіво́сны;

What heavenly weather! Якое цудоўнае надвор’е!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

host

I [hoʊst]

n.

1) гаспада́р (які́ прыма́е гасьце́й)

2) гаспада́р гасьцёўні

3) расьлі́на або́ жывёла, зь яко́е жы́віцца паразі́т

II [hoʊst]

n.

1) вялі́кі гурт, збо́рышча, мно́ства n.

2) а́рмія f., во́йска n.

3) нябе́сныя це́лы (со́нца, зо́ркі)

4) нябе́сныя анёлы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВЕРТЫКА́Л

(ад лац. verticalis стромы),

вялікі круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт, надзір і зададзены пункт на ёй. Вертыкал, што праходзіць праз пункты Пн і Пд, наз. нябесным мерыдыянам, праз пункты У і З — першым вертыкалам. Гл. таксама Нябесныя каардынаты.

т. 4, с. 106

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

уста́ць, -а́ну, -а́неш, -а́не; зак.

1. Стаць на ногі, прыняць стаячае становішча.

У. з канапы.

Рана ў. (рана падняцца з пасцелі). Хворая ўстала (выздаравела).

2. перан. Падняцца, рушыць на здзяйсненне чаго-н.

У. на абарону Радзімы.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра нябесныя свяцілы: з’явіцца на гарызонце, узысці.

Над лесам устала сонца.

4. перан. Узнікнуць, з’явіцца, паўстаць.

У памяці ўсталі вобразы сяброў.

|| незак. устава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, таяце́, -таю́ць; -тава́й.

|| наз. устава́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

celestial

[səˈlestʃəl]

1.

adj.

1) нябе́сны

celestial bodies — нябе́сныя це́лы

2) ве́льмі до́бры, прыго́жы, пы́шны, раско́шны

2.

n. Figur.

жыха́р не́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

геацэнтры́зм

(ад геа- + цэнтр)

абвергнутае навукай уяўленне, што ў цэнтры Сусвету знаходзіцца Зямля, а вакол яе рухаюцца Сонца і ўсе іншыя нябесныя свяцілы (параўн. геліяцэнтрызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)