мерыдыя́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уяўная лінія, якая праходзіць праз полюсы зямнога шара і перасякае экватар.

Геаграфічны м.

○

Нябесны мерыдыян — вялікі круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і полюсы свету.

|| прым. мерыдыя́нны, -ая, -ае і мерыдыяна́льны, -ая, -ае.

Мерыдыянная плоскасць.

Мерыдыянальная лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hímmlisch

a рэл., паэт.

1) нябе́сны; ра́йскі

2) цудо́ўны, чаро́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niebiański

1. нябесны; незямны;

2. незямны; боскі; дзівосны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nieziemski

1. незямны;

2. перан. незямны; нябесны; боскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВАЛЬХА́ЛА, вальгала,

валгала, у скандынаўскай міфалогіі нябесны палац Одзіна, куды трапляюць храбрыя воіны, якія загінулі ў бітве. У вальхале яны балююць і працягваюць ранейшае гераічнае жыццё. Асвятлялі вальхалу бліскучыя мячы.

т. 3, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

незямны́

1. áußerhalb des Érdballs; kósmisch;

2. (нябесны) hímmlisch; überirdisch;

3. перан. (узвышаны) ideál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ethereal

[ɪˈӨɪriəl]

adj.

1) лёгкі; паве́траны; даліка́тны

2) незямны́; нябе́сны

3) Chem. этэ́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мерыдыя́н, ‑а, м.

У геаграфіі — уяўная лінія, якая, праходзячы па паверхні Зямлі, злучае абодва полюсы і перасякае экватар пад прамым вуглом.

•••

Магнітны мерыдыян — вертыкальная плоскасць, якая праходзіць праз магнітную вось стрэлкі ў дадзеным месцы зямной прасторы.

Нябесны мерыдыян — вялікі круг нябеснай сферы, які праходзіць праз полюсы свету і зеніт, адкуль вядзецца назіранне.

[Ад лац. meridianus — паўдзённы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niebieski

niebiesk|i

1. блакітны;

2. нябесны;

ciała ~ie — нябесныя свяцілы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heavenly [ˈhevnli] adj.

1. бо́жы; свяшчэ́нны

2. нябе́сны; які́ знаходзіцца на/у не́бе;

heavenly bodies нябе́сныя це́лы

3. infml чаро́ўны, цудо́ўны, дзіво́сны;

What heavenly weather! Якое цудоўнае надвор’е!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)