ша́бля, -і, мн. -і, -бель і -яў, ж.

Халодная зброя з доўгім выгнутым клінком.

Сячы шаблямі ворага.

Атрад у сто шабель (г.зн. складаецца са ста кавалерыстаў).

|| памянш. ша́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

|| прым. ша́бельны, -ая, -ае.

Шабельныя ножны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́хва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Канцавы аддзел палавых праводных шляхоў у жанчыны.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны¹.

Выняць кінжал з похвы.

|| прым. по́хвенны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпа́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шпагі, прызначаны для яе. Шпажныя ножны. Шпажны эфес.

2. Звязаны з боем, фехтаваннем на шпагах. Шпажны паядынак. // Прызначаны для фехтавання на шпагах. Шпажныя пальчаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sheath

[ʃi:Ө]

n., pl. sheaths

но́жны pl., по́хва f. (для мяча́, нажа́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

элі́тры

(н.-лац. elytrae, ад гр. elytron = футляр, ножны)

надкрыллі, ушчыльненыя пярэднія крылы насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

калеары́за

(ад гр. koleios = ножны + rhiza = корань)

плеўчатая похва, якая агортвае зародкавы корань у злакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

shears

[ʃɪrz]

n., pl. or sing.

но́жны, нажні́цы pl. only (краве́цкія, садо́выя, для стры́жкі аве́чак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pochwa

ж.

1. ножны;

2. чахол; футарал; похва;

3. анат. похва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

но́жницы прям., перен. нажні́цы, род. нажні́ц ед. нет, но́жны, род. но́жан ед. нет; (маленькие) но́жанкі, -нак ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́хва, ‑ы, ж.

1. Уваходная частка жаночых палавых органаў.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны ​1. [Тапурыя] выняў з похвы і заткнуў за пояс нож. Самуйлёнак. [Мікола] выцягнуў з похвы фінку, адкрыў бляшанку кансерваў, адрэзаў хлеба. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)