niezakłócony

спакойны; непарушны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

niezmącony

непарушны, спакойны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

неразруши́мый неразбура́льны; (нерушимый) непару́шны; (неразрывный) непары́ўны, неразры́ўны; (непоколебимый) непахі́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свяшчэ́нны, -ая, -ае.

1. Выключна важны, асабліва пачэсны, святы (у 4 знач.; высок.).

С. абавязак.

С. доўг.

2. У рэлігіі: які валодае святасцю, адпавядае рэлігійнаму ідэалу; боскі.

С. абрад.

Свяшчэннае пісанне.

3. Недатыкальны, непарушны.

Свяшчэнная граніца нашай краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unzerstö́rbar, únzerstörbar

a непару́шны, несакруша́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

indestructible

[,ɪndɪˈstrʌktəbəl]

adj.

неразбура́льны, незьнішча́льны; непару́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unalterable

[,ʌnˈɔltərəbəl]

adj.

бязьзьме́нны, нязьме́нны, непару́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

энзэ́, нескл., м.

Разм. Непарушны запас. Адну лустачку — мой ці Жарнакоў паёк — мы з’ядалі адразу ўранні, другая лустачка ішла ў энзэ. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непару́шна нареч.

1. неруши́мо, ненаруши́мо; незы́блемо; непрело́жно;

2. неприкоснове́нно;

1, 2 см. непару́шны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непару́шнасць ж.

1. неруши́мость, ненаруши́мость; незы́блемость; непрело́жность;

2. неприкоснове́нность;

1, 2 см. непару́шны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)