аднаі́сны (непадзельны) únteilbar, únzertrennlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нерасклада́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які нельга раскласці, падзяліць на састаўныя часткі; адзіны, непадзельны. Нераскладальнае словазлучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

úngeteilt, úngetrennt

a нераздзе́льны, непадзе́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

untéilbar, únteilbar

a непадзе́льны, цэ́ласны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адлічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адлічыць.

2. звычайна мн. (адлічэ́нні, ‑яў). Адлічаная сума. Адлічэнні ад абароту. Адлічэнні ў непадзельны фонд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадзе́льна нареч.

1. нераздели́мо, неразде́льно;

2. безразде́льно;

1, 2 см. непадзе́льны 2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непадзе́льнасць ж.

1. недели́мость;

2. недели́мость, неразде́льность;

3. безразде́льность;

1-3 см. непадзе́льны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

éinteilig

a

1) непадзе́льны, суцэ́льны

2) аднаство́ркавы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entire

[ɪnˈtaɪr]

adj.

1) уве́сь m., уся́ f., усё n.

2) цэ́лы; по́ўны; непадзе́льны (маёмасьць), суцэ́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

злі́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зліць.

2. у знач. прым. Злучаны ў адно, непадзельны (для слыху, зроку). Залы палаца амаль усе пуставалі, затое разнастайных гукаў, злітых у адну несціханую мелодыю, было хоць адбаўляй. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)