bootleg​2 [ˈbu:tleg] v. незако́нна вырабля́ць або́ прадава́ць тава́ры, асаблі́ва алкаго́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самазва́нец, ‑нца, м.

Той, хто выдае сябе за іншага чалавека, незаконна прысвойвае сабе чужое імя, званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растра́ціцца, -ра́чуся, -ра́цішся, -ра́ціцца; зак.

1. Растраціць грошы, сродкі і пад.

Р. на вяселле.

2. Незаконна расходаваць чужыя грошы, маёмасць і інш.; зрабіць растрату (у 2 знач.).

|| незак. растра́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злоўжы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ў, -жыла́, -ло́; зак., чым.

Ужыць на зло, незаконна выкарыстаць што-н. каму-н.

З. службовым становішчам.

З. давер’ем.

|| незак. злоўжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. злоўжыва́нне, -я, н.

З. ўладай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

appropriate​2 [əˈprəʊprieɪt] v.

1. прысво́йваць (асабліва незаконна)

2. асігно́ўваць, асігнава́ць; выдзяля́ць пэ́ўныя грашо́выя сро́дкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

узурпі́раваць

(лац. usurpare)

незаконна захапіць уладу ці прысвоіць чужыя правы на што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

узурпа́тар

(лац. usurpator)

асоба, якая незаконна захапіла ўладу або прысвоіла чужыя правы на што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хапану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. хапа́ць.

2. Добра зарабіць на чым-н. (разм.).

Хапануў грошай за бульбу.

3. Забраць што-н. у каго-н.; незаконна прысвоіць (разм.).

У яго хапанулі рукавіцы.

4. Выпіць спіртнога, напіцца (разм.).

Х. спірту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pokątnie

употай; незаконна; нелегальна; з-пад крыса

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

disgorge

[dɪsˈgɔrdʒ]

v.t.

1) выры́гваць

2) выкіда́ць, вываро́чваць

3) Figur. аддава́ць пад прыму́сам (незако́нна набы́тае, захо́пленае)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)