1. Які парушае вернасць каму-, чаму-н.; здрадлівы.
Н. сябар.
2. Які парушае вернасць у шлюбе.
Н. муж.
3.Недакладны ва ўспрыманні.
Н. слых.
4.у знач.наз.няве́рны, -ага, м.; няве́рная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Той (тая), хто вызнае чужую веру.
Гарэлі вёскі няверных на беразе Дуная.
|| наз.няве́рнасць, -і, ж. (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неакура́тны
1. (недакладны) únpünktlich;
2. (нядбайны) náchlässig; únordentlich;
3. (неахайны) líederlich, schlámpig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пу́дла разм. ’промах у стральбе, няўдалы стрэл’ (ТСБМ), пу́дло ’промах; недакладны стрэл, які толькі спалохаў птушак ці звера’ (Нас.); сюды ж пудлава́ць ’рабіць недакладныя стрэлы’ (ТСБМ), спудлава́ць ’зрабіць промах’ (Воўк-Лев., Татарк., 172), ’зрабіць не так, як трэба’ (Цых.); даць пу́дла ’не пацэліць; памыліцца, схібіць’ (Сержп., Янк. БП), ’моцна пабіць’ (Ян., Бяльк., Воўк-Лев., Татарк., 172: “выраз ужываецца, калі кажуць пра жывёлу, напр., пра сабак”). З ням.Pudel ’памылка’, pudeln ’памыляцца’ праз польск.pudło ’недакладны стрэл альбо кідок у гульні (у кароглі)’, параўн. Банькоўскі, 2, 964. Значэнне ’моцна пабіць’, магчыма, пад уплывам пу́дзіць (так ужо ў Насовіча адносна пу́дло: “от пу́дзиць — пугать”).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
únscharf
a
1) тупы́, незаво́страны
2) няя́сны, недакла́дны
3) халасты́ (пра набой, снарад)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
unfaithful
[ʌnˈfaɪӨfəl]
adj.
1) няве́рны; верало́мны
2) недакла́дны, нязго́дны з арыгіна́лам
an unfaithful transcript — ко́пія, нязго́дная з арыгіна́лам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
няве́рны
1.únrichtig; falsch;
2. (няўпэўнены) únsicher; úngenau (недакладны);
3. (ненадзейны) únzuverlässig;
4. (укаханні, шлюбе) úntreu, tréulos
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
nieostry
1. нявостры; тупы;
2.перан. несуровы; мяккі;
3. нярэзкі; недакладны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
няве́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які парушае вернасць каму‑, чаму‑н.; здрадлівы. Сяброў няверных Там [на караблі] не можа быць І кволым там Няма чаго рабіць.Гілевіч.// Які парушае вернасць у каханні, у шлюбе. Хоць і зорачка — ды не вячэрняя, І каханачка — ды няверная.Багдановіч.
2.Недакладны ва ўспрыманні. Няверны слых.
3.узнач.наз.няве́рны, ‑ага, м.; няве́рная, ‑ай, ж.Уст. Той (тая), хто прыняў чужое веравызнанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
niewierny
1. няверны, здрадлівы;
2.недакладны;
Niewierny Tomasz — Фама няверны; Фама-нявернік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
блы́таны, ‑ая, ‑ае.
1. Бязладна пераплецены, заблытаны. Блытаныя сляды. □ Ніжэй павуцінне плыве доўгімі блытанымі ніткамі.Алешка.Яшчэ на сцежках блытаных Стаяць іх [партызанаў] буданы.Хведаровіч.// Няцвёрды, няўпэўнены (пра крокі, хаду). Блытаныя крокі.
2. У якім цяжка разабрацца, няясны, недакладны, супярэчлівы. Блытаная справа. Блытаныя паказанні. □ Прамова Лабановіча была наўперад крыху блытаная, словы неяк не слухалі яго, і язык варочаўся не так, як належыць.Колас.Хлопцы недаўменна слухалі блытанае Казікава апавяданне і не зусім разумелі яго.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)