Verbum

сінява́, -ы́, ж.

Сіні колер, сіняя прастора.

С. возера.

Тканіна з сінявой.

С. неба.

сінь, -і, ж.

1. Сіні колер; сіняя прастора, сіняя паверхня (пра мора, неба, паветра).

Марская с.

Не змераць вокам шыр палёў і неба с.

2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер.

Медная с.

Жалезная с.

нябе́сны, -ая, -ае.

1. гл. неба.

2. перан. Цудоўны, чароўны, вельмі прыгожы.

Над цудам цуд н.

Нябеснае стварэнне.

3. Які мае колер неба; светла-блакітны.

Н. колер.

○

Нябесныя целы (спец.) — планеты, каметы, зоркі, галактыкі і іншыя касмічныя аб’екты, што вывучаюцца астраноміяй.

захма́рыцца, -ыцца; асаб. і безас.; зак.

Зрабіцца хмарным.

Неба захмарылася.

К вечару захмарылася.

|| незак. захма́рвацца, -аецца.

зачырване́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Пачаць чырванець (у 1 і 3 знач.).

На ўсходзе зачырванела неба.

змрачне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца змрочным, цёмным.

Неба змрачнее.

Твар змрачнее.

|| зак. пазмрачне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

блакі́тнець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е; незак.

Станавіцца блакітным, набываць блакітны колер.

Неба блакітнее.

там-ся́м, прысл.

Дзе-нідзе, у розных месцах, сям-там.

Неба было воблачнае, толькі т. праглядвалі зоркі.

абло́жны, -ая, -ае.

1. гл. аблога (у 1 знач.).

2. Які пакрывае ўсё неба, зацяжны.

Абложная хмара.

А. дождж.