начди́в (нача́льник диви́зии) воен. начды́ў, -ды́ва м. (нача́льнік дыві́зіі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дэмакраты́чны, -ая, -ае.

1. гл. дэмакратыя.

2. Просты і даступны ў сваіх адносінах да людзей.

Д. начальнік.

|| наз. дэмакраты́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бургамі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Начальнік гарадской управы ў некаторых краінах Еўропы і ў 18—19 стст. у Расіі.

|| прым. бургамі́старскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кандацье́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Начальнік наёмнай дружыны ў сярэдневяковай Італіі.

2. перан. Пра чалавека, які дзеля выгады гатоў абараняць любую справу (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

naczelnik

м. начальнік;

naczelnik stacji — начальнік станцыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

начшта́ба, ‑а, м.

Начальнік штаба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

governor [ˈgʌvənə] n.

1. губерна́тар; праві́цель;

the governor of a state губерна́тар шта́та

2. член праўле́ння

3. кіраўні́к, нача́льнік (установы);

a prison governor нача́льнік турмы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нача́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да начальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

yardmaster

[ˈjɑ:rdmæstər]

n.

нача́льнік чыгу́начнага па́рку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

chief​1 [tʃi:f] n. кіраўні́к; нача́льнік; шэф; зага́дчык; дырэ́ктар; правады́р пле́мені

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)