насе́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Расліна або яе плод, пакінуты на насенне.

Агурок-н.

2. Участак, прызначаны для вырошчвання раслін на насенне (спец.).

|| ж. насе́нка, -і, ДМ -нцы (да 1 знач.; разм.).

Бульба-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́трыць несов. прове́тривать;

в. насе́нне — прове́тривать семена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

со́ртны, -ая, -ае (спец.).

1. Тое, што і гатунковы (гл. гатунак).

2. Высокага сорту.

Сортнае насенне пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обсеменя́ться

1. абнасе́ньвацца, дава́ць насе́нне;

2. страд. засява́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

глі́снік, -у, м.

Расліна сямейства складанакветных, высушанае насенне якой выкарыстоўваецца як глістагонны сродак; цытвора.

|| прым. глі́снікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адсартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

Сартуючы, адабраць, адцзяліць.

А. насенне.

|| незак. адсарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гатунко́вы сортово́й, со́ртный;

~вае насе́нне — сортовы́е (со́ртные) семена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

усхо́джы с.-х. всхо́жий;

~джае насе́нне — всхо́жие семена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

няўсхо́джы, ‑ая, ‑ае.

Які не прарастае, не мае здольнасці ўсходзіць (пра насенне). Няўсходжае насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канды́цыя, -і, ж. (спец.).

Норма, якасць, якім павінна адпавядаць прадукцыя.

Давесці да адпаведнай кандыцыі.

|| прым. кандыцы́йны, -ая, -ае.

Кандыцыйнае насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)