ужо́.

1. прысл. Указвае на канчатковасць, завершанасць чаго-н.

Ужо пайшоў.

Ты ўжо не маленькая.

2. прысл. Нарэшце.

Супакойся ты ўжо!

3. часц. узмацн. Ужыв. для падкрэслівання, акцэнтавання асобнага слова.

Не так ужо дрэнна.

Ужо не раз яму казалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

schlíeßlich

adv нарэ́шце, урэ́шце; напрыканцы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ostatecznie

1. канчаткова;

2. нарэшце; урэшце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

finally

[ˈfaɪnəli]

adv.

1) нарэ́шце, урэ́шце

they came finally — яны́ нарэ́шце прыйшлі́

2) канча́льна, канчатко́ва

to conquer finally — канча́льна перамагчы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ultimately

[ˈʌltɪmətli]

adv.

канчатко́ва; у канчатко́вым вы́ніку; нарэ́шце

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

at length

а) нарэ́шце

б) падрабя́зна, абшы́рна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Наапосле, наопасле ’пасля; нарэшце’ (Нас.). З на+апосле, гл. апошні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ады́лі ’а далей’ (Нас.), ’але’ (Гарэц.), адлі ’нарэшце’ (Нас.) да а‑далі. Гл. далі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

after all

усё ж, урэ́шце, нарэ́шце; нягле́дзячы на; адна́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

létztens

adv

1) няда́ўна

2) нарэ́шце, урэ́шце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)