napełnić się
зак. напоўніцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Ная́дрыцца ’набухнуць’ (Сл. ПЗБ), рус. наядриться ’нарваць, успухнуць; выспець, наліцца (пра збожжа)’, польск. najędrznieć ’набухнуць; наліцца’, серб.-харв. najedparu ’наліцца’, макед. najadpu ’наліцца, напоўніцца сокам’. Да ядрыцца, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заслязі́цца, ‑зіцца; зак.
Пачаць слязіцца. // Напоўніцца слязамі. І можа ад яго, ад ветру, заслязіліся вочы. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аглушы́цца, аглушыцца; зак.
Напоўніцца аглушальнымі гукамі (пра паветра, прастору). Праз хвілін дзесяць бор аглушыўся грымотным выбухам. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wezbrać
зак.
1. падняцца (пра ваду); набрыняць, напоўніцца, наліцца (вадой)
2. перан. напоўніцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
асвяці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., асве́ціцца; зак.
1. Стаць светлым, напоўніцца святлом.
Хата ярка асвяцілася.
2. Ажывіцца, прасвятлець пад уплывам якога-н. пачуцця, думкі і пад.
Твар чалавека асвяціўся шчаслівай усмешкай (перан.).
|| незак. асве́чвацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
налі́цца, -лью́ся і -лію́ся, -лье́шся і -ліе́шся, -лье́цца і -ліе́цца; налі́ўся, -ліла́ся, -ло́ся; налі́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нацячы, пранікнуць куды-н.
Налілася вада ў бочку.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Напоўніцца чым-н. вадкім.
Вядро налілося роўна з берагамі.
3. перан. Змяніць колер, афарбоўку.
Шчокі наліліся румянцам.
4. Стаць сакавітым, спелым.
Яблыкі наліліся сокам.
5. перан. Напоўніцца якой-н. якасцю (сілай, здароўем, злосцю і пад.).
Мускулы наліліся.
◊
Наліцца кроўю (разм.) — пачырванець ад прыліву крыві.
|| незак. наліва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прані́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Напоўніцца, ахапіцца якім‑н. пачуццём, думкай і пад. [Волька] праніклася жалем да сяброўкі, да яе цяжкага лёсу сіраціны. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азанава́цца, ‑нуецца; зак. і незак.
Спец.
1. Напоўніцца (напаўняцца), насыціцца (насычацца) азонам. У час навальніцы паветра азануецца.
2. толькі незак. Зал. да азанаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ту́ргар
(п.-лац. turgor, ад turgere = набракнуць, напоўніцца)
стан напружання клетачнай абалонкі ў раслін, выкліканы ціскам яе змесціва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)