абшла́г, -а, мн. -і́, -о́ў, м.

Адварот на канцы рукава, а таксама наогул ніжняя прышыўная частка рукава.

|| прым. абшлаго́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

палітыка́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (пагард.).

Беспрынцыповы палітычны дзеяч, а таксама наогул спрытны і беспрынцыповы дзялок.

|| прым. палітыка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пюрэ́ нескл., н.

Ежа або прыправа да стравы з працёртай агародніны; наогул працёртая маса з фруктаў, ягад або агародніны.

Бульбяное п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разлята́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і. -та́ек, ж.

Крылатка або наогул якое-н. верхняе адзенне са свабоднымі, без зашпілек поламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сцярвя́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Драпежная птушка атрада сокалападобных.

Арол-с.

2. Наогул жывёліна, якая харчуецца падлай.

Мядзведзь-с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

у́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Мера аптэкарскай вагі, роўная 29,86 г; у некаторых краінах наогул мера вагі (каля 30 г).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крамо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.

|| прым. крамо́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

i. a.

= im allgemeinen – увогуле, наогул

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

усяго́.

1. гл. увесь.

2. прысл. Разам, наогул.

У. зарабілі сто рублёў.

3. часц. Толькі, не больш чым.

Гэта каштуе ў. пяць рублёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чупры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Пасма валасоў, якая спадае на лоб або ўзнімаецца над ілбом; чуб; а таксама валасы наогул.

Густая ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)