таркрэтава́ць

‘нанесці (наносіць) на паверхню бетонную сумесь або тынкоўку’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. таркрэту́ю таркрэту́ем
2-я ас. таркрэту́еш таркрэту́еце
3-я ас. таркрэту́е таркрэту́юць
Прошлы час
м. таркрэтава́ў таркрэтава́лі
ж. таркрэтава́ла
н. таркрэтава́ла
Загадны лад
2-я ас. таркрэту́й таркрэту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час таркрэтава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скульба́чваць

‘гнуць каго-небудзь, што-небудзь у крук, кульбаку; наносіць каню пацёртасці сядлом’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. скульба́чваю скульба́чваем
2-я ас. скульба́чваеш скульба́чваеце
3-я ас. скульба́чвае скульба́чваюць
Прошлы час
м. скульба́чваў скульба́чвалі
ж. скульба́чвала
н. скульба́чвала
Загадны лад
2-я ас. скульба́чвай скульба́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час скульба́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траўмі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што.

1. Нанесці (наносіць) траўму.

Т. руку.

2. перан. Парушыць (парушаць) спакой, нерваваць.

Дарэмна т. чалавека.

|| наз. траўмі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АКТЫНАФА́ГІ,

вірусы актынаміцэтаў і роднасных ім мікраарганізмаў. Выклікаюць спантаннае разбурэнне (лізіс) грыбкоў, што наносіць значную шкоду вытв-сці антыбіётыкаў.

т. 1, с. 212

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

небясшко́дны, ‑ая, ‑ае.

Які наносіць некаторую шкоду; даволі шкодны. Небясшкодная работа. Небясшкодныя напіткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дум-ду́м, нескл., ж.

Разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

[Ад назвы прыгарада г. Калькуты — Дум-Дум, дзе ўпершыню вырабляліся гэтыя кулі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мядні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Наносіць слой медзі на паверхню металічных вырабаў гальванічным метадам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нано́сіцца, ‑сіцца; незак.

Зал. да наносіць (гл. нанесці ў 1, 2, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буквае́дства, ‑а, н.

Іран. Чыста знешняе, фармальнае тлумачэнне чаго‑н., якое наносіць шкоду сэнсу, сутнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матадо́р, ‑а, м.

Галоўны ўдзельнік бою быкоў, які наносіць шпагай апошні (смяртэльны) удар быку; тарэадор.

[Ісп. matador ад matar — забіваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)