скульба́чваць
‘гнуць каго-небудзь, што-небудзь у крук, кульбаку; наносіць каню пацёртасці сядлом’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| скульба́чваю | скульба́чваем | |
| скульба́чваеш | скульба́чваеце | |
| скульба́чвае | скульба́чваюць | |
| Прошлы час | ||
| скульба́чваў | скульба́чвалі | |
| скульба́чвала | ||
| скульба́чвала | ||
| Загадны лад | ||
| скульба́чвай | скульба́чвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| скульба́чваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)