парамагне́тыкі, ‑аў; адз. парамагнетык, ‑а, м.

Спец. Слабамагнітныя целы, да якіх належаць некаторыя газы і металы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казна́, -ы́, ж.

1. Сукупнасць грашовых, маёмасных, зямельных і іншых сродкаў і каштоўнасцей, якія належаць дзяржаве (уст.).

Залатая к.

2. Дзяржава як уладальнік такіх сродкаў і каштоўнасцей (уст.).

3. Фінансавыя рэсурсы дзяржавы, грашовыя сродкі.

Дзяржаўная к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суро́дзіч, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сваяк, родзіч.

2. Чалавек, блізкі з кім-н. па паходжанні, нацыянальнай прыналежнасці, месцы нараджэння.

3. перан. Жывёліна або расліна, што належаць да аднаго роду.

Кошка і яе дзікія суродзічы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dahíngehören

vt нале́жаць сюды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тэхнакра́тыя, -і, ж.

1. Напрамак грамадскай думкі, згодна з якім улада павінна належаць навуковай тэхнічнай інтэлігенцыі.

2. зб. Высокакваліфікаваныя спецыялісты ў галіне тэхнікі, якія ўдзельнічаюць у кіраванні вытворчасцю і ажыццяўленні ўрадавай эканамічнай палітыкі.

|| прым. тэхнакраты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fall under

а) падпада́ць (пад уплы́ў)

б) нале́жаць да гру́пы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

еўрапео́іды, ‑аў; адз. еўрапеоід, ‑а, м.; еўрапеоідка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. еўрапеоідкі, ‑дак; ж.

Людзі, якія належаць да еўрапеоіднай расы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

принадлежа́ть несов.

1. (кому, чему) нале́жаць;

кни́га принадлежи́т библиоте́ке кні́га нале́жыць бібліятэ́цы;

ему́ принадлежи́т заслу́га ва́жного откры́тия яму́ нале́жыць заслу́га ва́жнага адкрыцця́;

принадлежа́ть исто́рии нале́жаць гісто́рыі;

2. (к чему) нале́жаць, прынале́жаць;

он принадлежи́т к гру́ппе выдаю́щихся де́ятелей ён нале́жыць (прынале́жыць) да гру́пы выда́тных дзе́ячаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амёбападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які падобны на амёбу, нагадвае амёбу.

2. у знач. наз. амёбападо́бныя, ‑ых. Атрад прасцейшых жывёл, да якога належаць амёбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́на-у́гры, ‑аў.

Група народаў з блізкароднаснымі моўнымі рысамі, да якой належаць венгры, ханты, мансі, фіны, карэлы, эстонцы, саамі, комі і некаторыя іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)