парамагне́тыкі, ‑аў; адз. парамагнетык, ‑а, м.
Спец. Слабамагнітныя целы, да якіх належаць некаторыя газы і металы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)